We verlaten onze kampeerplek nadat de tenten door de zon zijn gedroogd. In deze noord-zuid gelegen vallei duurt het even voordat de zon op de valleibodem schijnt maar we hebben geen haast.
We gaan niet via dezelfde weg terug. Het is daar erg druk en via een omweg komen we er ook uit. Dan nemen we gelijk de locatie van de Nomad Games als bezienswaardigheid mee. De Nomad Games worden sinds 2014 om de twee jaar georganiseerd. Kirgizië heeft daar garant voor gestaan in 2014, 2016 en 2018. Voor 2020 heeft Turkije het stokje in handen. De spelen behelsen onder andere Er-enish, worstelen te paard, boogschieten, jagen met arenden en meer van dat soort sporten maar ook speelt cultuur een belangrijke rol. (Zie: http://worldnomadgames.com/en/page/About-the-WNG/)
Op een enorm veld zijn de speelvelden, tribunes en podia zichtbaar. Het moet een fantastisch evenement zijn, het veld alleen al is imposant. Het ziet er wel naar uit dat er activiteiten gaan plaatsvinden de komende tijd. Er wordt het een en ander aan elektriciteit aangelegd en er wordt een groot aantal yurts opgebouwd.
De meeste culturele en sportieve activiteiten in Kyrgizie vinden in de maand juli plaats. Het aantal activiteiten blijkt sowieso beperkt. Voor zover we kunnen bepalen lijkt dat een financiële kwestie. Kyrgystan is één van de armste landen in de regio en 1/3 van de bevolking leeft in armoede.
Het is dreigend weer. Donkere wolken pakken samen boven de noordkust van het Yssykul meer. De weg langs de kust volgt net de lijn waarop het af en toe flink stort. We hebben snel ons regenpak aan. Een klein uur later gaat dat wegens de snel stijgende temperatuur weer even snel uit.
We zoeken nog wat petroglyfen langs de kust. De plek waar ze volgens de kaart zouden zijn biedt geen enkele aanwijzing. Dat hebben we eerder meegemaakt. In plaats van te gaan zoeken laten we de intentie varen en maken een kop koffie.
Marco geeft aan er een korte dag van te willen maken. We prikken een plek in de richting van het Son Kul meer. Die plek hebben we nog in het plan staan om van daar uit een route naar Bishkek te nemen om daar volgende week zondag de motor op transport te zetten.
Gaande de middag wordt duidelijk dat Marco meer rust nodig heeft dan dat ons reisschema nu toelaat. We besluiten om maar niet te gaan kamperen doch naar een guesthouse in Kochkor uit te wijken. Beter om uit te rusten. Het betekent nog wel een stuk verder doorrijden dan gepland maar het moet maar gebeuren.
Rond 5 uur ‘s middags parkeren we onze motoren op de binnenplaats.
Marco laat de avondmaaltijd schieten. Roel en Erik eten wat bij een restaurantje in de buurt.
Morgen de plannen maar eens tegen het licht houden……