Het ontbijt genieten we in de kelder van het hotel. Aan de buitenkant van de gevel is een drakenkop. We hadden het vermoeden dat dat van de buren was doch dat blijkt onderdeel van het hotel. Er is in de kelder een soort horrorgrot ingericht, het lijkt een geflopte actie. Ooit had Dracula hier het heft in handen, nu worden de ontbijtgasten en gebakken eieren en pannenkoekjes voorgeschoteld. Met ketchup, of misschien is dat nog een restant van de laatste horrorshow……
Missie voor vandaag: Marco naar de dokter en verder rust.
Roel gaat om 9 uur, want dat is volgens de website de openingstijd, naar de Tourist Information om te vragen naar een Engels sprekende arts. Tourist Information is dicht. Rondvragen bij de buren levert op dat ze meestal pas om 10 uur komen en meestal wat later. Lekker ja.
Terug in het hotel zoeken we via Google naar medische posten. Er zijn er twee in de buurt, op loopafstand. Roel en Marco gaan op pad. Eerst belanden ze in een tandartsenpraktijk. Niemand spreek een woord Engels. Gelukkig zit om de hoek het volgende medical centre. De dame bij de administratie weet ons in gelukkig perfect Engels te melden dat we hier niet terecht kunnen maar in polikliniek moeten zijn. Die vermelde Google even niet maar even later zijn we met de taxi op weg naar de poli. Roels navigatie op de telefoon wijst de chauffeur de weg. Zijn straten en stadskennis blijkt beperkt, er is in deze stad één (1 ) polikliniek, en die weet hij niet…..
Afijn. Tien minuten later staan we voor een groot maar oud gebouw. Geen enkele indicatie dat het iets medisch is maar binnen is het snel duidelijk. Achter de balie, dubbel glas, klein raampje, zit een blozende dame die alleen de Russische taal machtig is. Uitleggen wordt ‘m niet. Marco trekt prompt zijn T-shirt omhoog en toont zijn klacht. We krijgen een briefje mee. 104 staat er op.
Ze wijst ons een gang in. Verpleegsters rennen in volle vaart met pasgeboren baby’s in doeken, iemand knijpt een vuile dweil uit, een uiterst lawaaierige lift, holle gangen met lichtgroene tegeltjes. Het is Rusland in de jaren 50.
Aan het eind ontwaren we kamer 104. Marco kijkt ineens verschrikt. Waar is mijn telefoon? Kan alleen maar in de taxi zijn blijven liggen! Als Marco voor de deur moet wachten belt Roel naar Marco’s telefoonnummer. De chauffeur neemt na heel veel keer overgaan op. Hij begint een heel verhaal in het Russisch. Roel kan alleen maar melden dat hij bij het ziekenhuis staat. Na een paar minuten meldt de chauffeur zich mét telefoon. Als hij van Roel een beloning in lokale valuta krijgt blijft hij bedanken en toeteren. Top!
Marco is dan binnen bij de arts in de spreekkamer. Ze spreekt geen woord over de Kirgizische grens doch een toevallig toch aanwezige andere patiënte komt wel even vertalen. Er zijn ook nog een tweetal dames die iets aan administratie doen. En er zijn inmiddels nog wat patiënten bij gekomen die het schouwspel geïnterresseerd gadeslaan. Privacy staat hier nog in een ander licht.
Als er een diagnose is gesteld kunnen we met de dokter mee naar de apotheek. Medicijnen ophalen en afrekenen.
De dokter meldt nog even de dosering en de wijze van toedienen inclusief demonstratie.
We moeten de dokter ook 150 som betalen, iets meer dan 1 euro en dan staan we weer buiten. Al met al geen half uur. Totale kosten 6 euro, nu nog hopen dat t werkt…….
Op de goede afkoop drinken we een kop goede koffie bij Karakol Coffee.
De rest van de dag gaat op aan motoronderhoud, bloggen en rust. Het klimaat hier op 1600 meter is zeer aangenaam, niet te heet, niet te koud. De bomen in de tuin leveren heerlijke schaduw.
Om 17 uur gaan we nog even de orthodoxe Church of the Holy Trinity bezoeken. Een bezienswaardigheid. Als we net een stap binnen zetten worden we er weer met dezelfde gang uit gezet. We gaan sluiten is de boodschap. Morgen maar weer een poging.
Erik heeft het Ethno café uitgekozen voor het avondeten. Goede recensie op tripadvisor én maar 10 min lopen. Inderdaad een prima restaurant. We laten het ons goed smaken en gaan gevuld en voldaan het mandje in.