10 April, Opgestaan met een beetje bewolking: dat ziet er veelbelovend uit. We hebben in het washok nog even ontbeten. Roel heeft vannacht beroerd geslapen. D’r zat blijkbaar nog een lek in zijn matje. Hij heeft de hele nacht op de koude grond gelegen. Na enkele troostende woorden en nog een kop koffie pakken we de spullen in en gaan rond 9u op weg. De bedoeling is vandaag veel kilometers te maken.
We starten de reis al behoorlijk op hoogte, rond de 1.000m en deze ochtend rijden we tot aan 1.500m hoogte. Dat is goed te merken aan de dalende temperatuur. Het weer is prima, zo goed hebben we het de hele reis nog niet gehad. Vrij harde wind, maar wel in de rug. Af en toe een zonnetje. Maar wel rond de 5 graden. Lekker chill.
We zien vandaag het landschap sterk veranderen. We kwamen vanuit het gebergte en rijden van daaruit richting heuvelachtig gebied. Vanuit puntige bergen naar meer ronde heuvels. Van alleen dennbomen naar een gebied met heel veel appelbomen, populieren, etc. En dan gaan we weer de hoogte in waar het helemaal kaal is. Ook de bouw van gebouwen verandert. Mooi om te zien als je reist ipv vliegt naar een bestemming.
We komen aan bij de stad Konya. Nooit van gehoord. Het is een hypermoderne stad is met brede boulevards, veel bedrijvigheid, heel erg schoon en opgeruimd, veel hotels, winkels, kantoren, etc. Het is een stad met ongeveer 2,5 miljoen inwoners. We kachelen er rustig doorheen, verwonderd over zoveel moderniteit midden in Tukije. Aan het begin van de stad is een fantastisch uitzichtpunt aangelegd. Daar stond ook weer de zoveelste politiecontrole. 2 Agenten op een hypermoderne BMW GS. Ze hielden zoveel mogelijk auto’s aan. Iedereen eruit en fouilleren. Achterbak controleren en onder de stoelen checken. Wij als motorrijders kregen een vriendelijke groet en werden door hen met rust gelaten. Zij vertrokken eerder dan wij en zij groetten nog even met een dreun op hun claxon. Grappig nog om te zien dat motoragenten hier bij elkaar achter op de motor gaan.
Het weer blijft ons gunstig gezind. Na al die dagen met kou, wind en regen zijn we met weinig tevreden, Dus vandaag ervaren we als een topdag.
Onderweg natuurlijk toch nog even een checkup door de politie. Ik zou bijna denken: doe bij de grens een grondige controle [is trouwens al gedaan] en geef mensen een sticker of zoiets zodat van een afstandje te zien is dat het OK is. Bij deze controle trouwens geen bakkie thee.
Cappedocie !
Doorrijden en uiteindelijk zijn we 18u in Cappedocie aangekomen. We wisten dat we iets moois konden verwachten. En toch overtreft het weer onze verwachtingen. GEWELDIG. Woningen uitgehakt in torens van gestolde tufsteen. Een bijzonder breed dal, het heeft zelfs wat weg van de Grand Canyon. Na een korte tocht door het dorp Goreme op de camping van dhr. Murat. Een bijzonder aardige man die ons wegwijs maakt en heerlijke, traditionele Turkse Kebab heeft gemaakt. Morgen gaan we bij hem genieten van een streekgerecht: Pottery Kebab [Testi Kebap].
Marco heeft zich verheugd op een ballonvaart door het dal. Dat zit er voor morgen echter niet in. De afgelopen drie dagen was het weer zo slecht dat de ballonnen niet konden opstijgen. Er staan dus nog een heleboel mensen op de wachtlijst om de fameuze ballonvaart mee te maken. Als troost heeft Murat een een heerlijk toetje gemaakt: Kunefe en Kiremit Sutlac. Een zoete troost