12 April ‘s Morgens rond 4 uur gewekt door de buren die de ballonvaarten organiseren. De auto’s worden gestart en warm gedraaid. Over en weer wordt luid geroepen. Geen idee wat er geroepen wordt, maar hallo … Het is VIER UUR in de ochtend. Voor Roel maakt het allemaal niet zo veel uit; hij heeft heerlijk geslapen op zijn gerepareerde matje.
Tegen kwart voor vijf (!) vertrekt de laatste auto en keert de rust weer. Marco lag al die tijd toch gespannen te luisteren of hij alsnog geroepen werd omdat er een plekje vrij was. Nee dus.
Roel en Erik gaan rond 6u naar een berg om de opkomst van de zon en het opstijgen van de ballonnen te zien. Wat een tegenvaller.
Er wordt slechts 1 ballon uitgepakt waar de ventilatoren in gaan blazen. Na korte tijd geven de ballonvaarders het op. De wind schijnt wederom te hard te zijn. Alle ballonvaarders en toeristen keren onverricht weer huiswaarts. Rond half zeven weer een hoop herrie van de terugkerende auto’s en busjes. Roel en Erik blijven nog wat langer om foto’s te maken. Marco heeft in de tussentijd zijn wasje gedaan en uitgebreid onder de douche gestaan.
Rond half acht wordt er ontbeten en besloten om eerst wat werk aan de motoren en de tent van Marco te doen. Het weer is uitstekend en zon schijnt er lustig op los.
Banden weer op spanning, olie en koelvloeistof gepeild. Zijstandaard van Erik onder handen genomen. Uitlaat van Roel’s motor gerepareerd. Vervolgens de tent van Marco onder handen genomen. Uiteindelijk tegen 13u waren we zo’n beetje klaar.
Op het heetst van de dag. Met een beetje verbrande hoofden, nekken en armen. We besloten nog even de tijd te nemen voordat we de omgeving verkennen. Tegen 15u gaan we richting open lucht museum, waar we weer in de ‘tourist trap’ dreigen te stappen. Heel – veel – Chinezen. 1 op de 5 mensen schijnt Chinees te zijn, maar in Goreme ligt dat gemiddelde echt veel hoger.
We besluiten niet het museum in te gaan maar zelf door de bergen en huisjes te wandelen. Dat gaat uiteraard ook heel goed; we hebben het museum niet nodig om een goede tijd te hebben.
‘s Avonds een lekkere maaltijd in het restaurant gegeten. De eigenaar Murat heeft een date in zijn eigen restaurant uitgeodigd en probeerde ons zsm te lozen. We werden al drie kwartier voor de afgesproken tijd ‘uitgenodigd’ om te komen dineren. Omdat we geen zin hadden in een koude maaltijd, zijn we daar zeer tegen onze zin in op ingegaan.
Murat geeft aan dat er morgen zeker géén ballonnen de lucht in gaan. Hij heeft zijn contacten geraadpleegd; er wordt teveel wind verwacht. Voor Marco een teleurstelling omdat we morgen ook weer verder reizen.
Als je ons een beetje kent, weet je dat we na de maaltijd heerlijk de tijd hebben genomen om het blog bij te werken. In het restaurant. Net zoals we dat de vorige avond hebben gedaan. Ieder zijn ding; wij het onze.
Via Janneke kregen we het bericht dat het ondanks visum en carnet toch moeilijk is om Iran met motoren zwaarder dan 250cc binnen te komen. Dat is een vieze tegenvaller. Voordat we vertrokken hadden dergelijke verhalen ook al gehoord. Nader onderzoek leerde dat die verhalen van voor vertrek achterhaald waren en dat de entree geen problemen zou opleveren. Het bericht via Janneke is echter weer heel recent. Als we Iran niet in kunnen, moeten we via Azerbeidjan naar Oezbekistan. Als we Iran wel in mogen, kunnen we het geplande reisschema en -route handhaven.
Met de kaart op tafel hebben we gezien dat we deze beslissing nog even kunnen uitstellen. We besluiten de volgende dag weer op weg te gaan in de richting van Erzincan. Daar kunnen we besluiten of via Midden-Turkije naar Iran gaan. En als we geweigerd worden, kunnen we naar het noorden gaan: Armenie – Azerbeidjan – boot naar Oezbekistan. Of dat we toch Georgie – Armenie – Iran aanhouden. Misschien horen we de komende dagen meer , wat ons helpt een goede beslissing te nemen.
Terwijl wij zo zitten te overleggen haalt Murat zonder iets te zeggen bij ons de glazen weg. Wij werken hard verder aan onze blog. Terwijl we doorwerken verlaat Murat met zijn date even het pand om een peukje te roken. Wij werken door …
Murat en date komen weer terug, wij zijn bijna klaar.
Nadat we de eigenaar van het restaurant nog even geluk gewenst hebben met zijn date, zijn we ons eigen tentje gaan opzoeken. Aan het gezicht van Murat te zien, kon hij onze gelukwensen heel goed gebruiken.