25 april
Er gaat geen wekker. We zijn trouwens ook aardig de tijd kwijt. Alle apparaten lijken op een andere tijd te staan. Is het aan boord Azerbeidzjan tijd of al Kazachstan tijd? Het ontbijt wordt in de verweerde eetzaal gebruikt, 2 gekookte eieren, boter en iets wat op honing lijkt. Thee en oud brood completeert het geheel.
Marco’s motor staat met een lekke voorband dus we gaan eens kijken of we er iets aan mogen doen. Tenslotte varen we en de motoren staan op het autodek, een plek waar je normaal tijdens de vaart niet mag komen. Bij Caspian Coast Logistics is dat echter geen enkel probleem. Er iets niets of niemand die ons tegenhoud.
In het halfdonker en met oordoppen in (ze zijn aan het roestbakken op het dek, werkelijk oorverdovend op het autodek). Zo zoeken we een lek in de voorband. Aangezien Marco met Ride-On in zijn banden rijdt (een spulletje dat een lek dicht en gaat vulkaniseren) is het sowieso al vreemd dat de band leeg loopt, maar goed. Binnenband er uit en oppompen, geen lek te bekennen. Voor de zekerheid gaat er een nieuwe binnenband in waarmee de zaak is verholpen. Erik controleert de band nogmaals en kan niets vinden, heeft zichzelf blijkbaar toch gedicht.
Dan nog een speurtocht naar een elektrisch probleem. Na een uurtje prutsen en proberen blijkt er een aarde-verbinding niet goed te functioneren. Ook weer opgelost.
Het gerucht gaat dat de boot rond 15 uur zal gaan aanmeren. En inderdaad.
We verwachten snel van boord te kunnen maar dat valt tegen. De Kazachse immigratiedienst komt aan boord en handelt de paspoortcontrole af. Dat duurt even maar dan kunnen we als één van de eersten van boord rijden.
Niets houdt ons tegen dus we staan snel aan het hek om het haventerrein te verlaten. Had je gedacht.
We worden teruggestuurd want de douane wil ook nog even kijken naar onze bagage. De pech is dat er drie dagen daarvoor een toerist met drugs de douane was gepasseerd. Blamage natuurlijk dus daarom werd de controle nog maar eens verscherpt. Alle tassen leeg, drugshond erbij en dat kost tijd. Jammer dat de drugshond alleen geïnteresseerd was in de salami die in mijn zijtas zat. Maar goed. Er werd ruimhartig excuses gemaakt voor het feit dat we zo lang opgehouden waren, dat dan weer wel.
Het volgende onduidelijke station was het betalen van een klein bedrag voor het voertuig, tijdelijke import? We weten het nog niet.
Er is een goed cafetaria in het gloednieuwe gebouw waar we koffie en thee drinken. Als Erik nog even langs één van de balies loopt blijkt dat we daar ook nog een formulier met veel stempels moeten halen. Gezien de snel verstrijkende tijd eten we in het cafetaria waarna we met volle buik de haven af kunnen.
Buiten de poort staan een schimmig figuur dat ons een verplichte motorverzekering aanbiedt. Hij heeft zijn papieren voorhanden waarop we in het Russisch kunnen lezen voor welke maatschappij hij werkt en zijn legitimatie. Het douanepersoneel blijkt de man te kennen, we gaan met hem in zee. Zo gebeurd hoor. Dat duurt natuurlijk allemaal even langer zodat we pas bij duister van het terrein af rijden.
Campings zijn het in ieder geval in dit gebied niet dus het wordt een wildkampeerplek. Dat is in het donker niet eenvoudig in een woestijnlandschap. De eerste plek blijkt niet te voldoen want kort na onze aankomst komen er meerdere auto’s de parkeerplaats op. Aan de andere kant loopt een spoor dat we niet over kunnen. Geen rust dus daar.
De tweede plek is beter. Na een zandpad afgereden te hebben en achter een zandwal staan we redelijk beschut en half uit het zicht op zo’n 300 meter van de weg.
Snel staan de drie tentjes en sluiten we de dag zoals gebruikelijk met een glas wodka af. We gaan onder zeil voor een rustige nacht.
1 uur. Autogeluiden. Grote felle zaklamp schijnt door in de tenten. Blijkt na enige pogingen tot een gesprek (Russisch sprekende beveiliger) een beveiligingsdienst te zijn die het traject van een nieuw aan te leggen pijpleiding bewaakt. Na betaling van 5000 Tenge (12 euro) mogen we blijven staan. Tot 6 uur hoor! Voegt hij er aan toe, dan moeten we wegwezen. Snel liggen we weer plat. Nu kunnen we rustig doorslapen.
