Het is nog koud als we Alichur verlaten. De motorjassen en winterhandschoenen aan. Koud maar helder. De Pamir Highway is asfalt met veraderlijke gaten. Oppassen dus.
Ons eerste reisdoel is een Chinese Tombe. We moeten de hoofdweg verlaten en het gravel kiezen. Op de plaats waar de tombe volgens de GPS zou zijn treffen we niets aan. In de verte een dorp, daar maar eens vragen. Het is duidelijk dat hier nagenoeg geen toeristen komen. Aangestaard en toegezwaaid rijden we naar het centrale plein bij de moskee. We vragen naar de tombe. Alleen vragende blikken. Geen enkele clou. We rijden maar terug naar de hoofdweg.
Een paar kilometer verder staan yaks, links en rechts van de weg. We stoppen om ze op de foto te zetten. De yaks zijn redelijk schuw dus dat vereist geduld.
Als we bezig zijn stopt ineens een eenzame motorrijder vanuit tegenovergestelde richting. David, uit Israël, op een huurmotor uit Osh. We praten even wat en horen elkaars plannen. Roel ziet ineens olie bij Davids voorvork lekken. Wat te doen? David is, zoals hij zelf zegt, ‘an unexpierienced driver’. Van techniek weet hij niets.
Erik besluit na enig onderzoek dat hij mogelijk kan helpen door de keerringen van de voorvork schoon te maken. Zo gezegd zo gedaan. We geven nog wat advies over laten herstellen en over te te volgen route en dan nemen we afscheid. Na ongeveer 20km verlaten we de hoofdroute wederom. We gaan muurschilderingen en een verlaten Russisch observatorium bezoeken. De rit over de gravelsporen gaat in een flink tempo. De ondergrond leent zich voor lekker doorrijden. Het coördinaat waar Marco stopt is midden in een open vlakte. Weinig muurschilderingen hier. Er stopt auto naast ons. Hello Guys! Can I help you? Wat hulp van lokale kennis kunnen we wel gebruiken. De Tadjiek bied aan om voor te rijden naar de tekeningen tegen vergoeding van de benzine. Het is tien kilometer.
3 kilometer verder zijn we er. We betalen de man en weg is ie weer.
Voor de muurschilderingen moeten we via een geitenpad omhoog. We trekken maar vast de jas uit, pakken de camera en beginnen aan de klim. Best even wennen. De hoogte en warmte eisen hun tol.
De tekeningen zijn bescheiden van aantal en formaat maar geven toch altijd weer een speciaal gevoel van tijd en plaats. We konden helaas geen info over de herkomst en tijd vinden.
De wind heeft vrij spel op de plek waar de motoren staan. Geen lekkere plek voor de koffie. We besluiten door te rijden naar het observatorium. Een uurtje laten staan we in een verlaten mini-dorp. Een transformatorhuis, drie garages, een woongebouw en nog wat losse hutjes.
Ertussen staan wat oude rupsvoertuigen, een half gedemonteerde truck en een berg oud ijzer.
Waarschijnlijk waren de kosten om de materialen mee te nemen hoger dan ze gelaten staan. Het lijkt op een filmset, een beetje onwerkelijk.
De koffie wordt gezet en we eten brood met vis en komkommer. Daarna bekijken we de ruimtes die open zijn. Alsof de bewoners in alle haast vertrokken zijn. Waarschijnlijk nemen herders zomers hier hun intrek, er liggen mestplakken als brandstof. In een van de kamers staan twee bedden, een kachel en een kast met kookgerei. We sluiten de zaak weer af en rijden de steile weg omhoog naar het eigenlijke observatorium. Dat zit potdicht met dikke stalen deuren. Het uitzicht is fenomenaal en we laten de plekkend even op ons inwerken.
Na wat panoramafotos verlaten we de top weer en gaan via nagenoeg dezelfde track terug naar de hoofdweg.
Einddoel vandaag is Murghab. Deze stad neemt een centrale plaats in in de wijde omtrek en is tevens hét tussenstation tussen Osh en Khorugh.
Na wederom onze passen en visa’s tehebben geregistreerd bij de controlepost aan de toegangsweg van Murghab rijden we de stad binnen.
Voornamelijk laagbouw en tegen een heuvel gesitueerd lijkt Murghab op de grotere broer van Alichur, waar we vanmorgen uit vertrokken. We worden welkom geheten bij het hostel waar we in eerste instantie op afgingen. De motoren kunnen op de binnenplaats en we zitten snel aan de thee. Als we onze driepersoonskamer hebben ingericht lopen we het dorp in. De centrale functie van Murghab is duidelijk als we tussen de rijen winkeltjes lopen die in containers zijn gevestigd. Vandaag is het zondag dus alles gesloten. Door de weeks komen mensen uit de hele omgeving hier voor hun aankopen.
We vinden een restaurantje voor de avondmaaltijd en al snel zitten we in een met een gordijn afgesloten hoekje aan de Lagman. Met veel thee. Het smaakt weer prima. Als we afrekenen zijn we slechts een paar euro kwijt.
We schaffen ook nog wodka aan om de voorraad op peil te houden.
Terug in onze accomodatie nemen we nog een borrel, maken een plan voor de volgende dag en gaan vermoeid maar tevreden naar bed.