Een paar rustdagen waarin we weinig ondernemen. We slapen uit. Afhankelijk van de goede wil van Azik (eigenaar van de motorzaak in Dushanbe) moeten we aan binnenbanden zien te komen. Zonder reserve binnenbanden verder trekken is vragen om moeilijkheden. De wegen zijn zo onvoorspelbaar en we willen self supporting zijn.
Het gaat allemaal een beetje rommelig en communicatie in het Engels verloopt niet altijd even helder. Als we wat hebben geblogd en foto’s hebben uitgezocht kunnen we niet. Eerder. De beloofde WiFi verbinding blijft uit.
Dan maar aan de motoren werken. Er zijn zat kleinere zaken die even de aandacht behoeven. Luchtfilters verversen bijvoorbeeld en natuurlijk de was doen.
‘S Middags meldt zich ineens Ali. Gestuurd door de guesthouse eigenaar. Een goedlachse tadjiek van een jaar of 28. Leraar IT in Khorog. Op één of andere manier gaat hij banden voor ons regelen. Hij rijd zelf geen motor meer. Te duur. Hij blijkt een enorm netwerk te hebben en hangt als hij niet met ons praat aan de telefoon.
Banden moeten uiteindelijk uit Osh in Kyrgystan komen. Maar daar gaat hij voor zorgen.
Er is blijkbaar een soort taxi/post netwerk waarmee je op de snelste manier spullen kunt verkrijgen. Ali belt naar Osh en laat 2 binnenbanden in een taxi gooien. Die rijdt ermee naar een tussenliggende plaatst. Daar gaan ze over in een andere taxi die ze doorbrengt naar Khorugh. 2 dagen levertijd dus. Prima plan.
Ze gaan maandagmorgen op de rit dus we zitten nog even vast.
Moto Peppers guesthouse is vrij basic en we zitten ver van het centrum. Vandaar dat we verhuizen naar de stad. Laalmo homestay heeft goede recensies. We worden na enig zoeken hartelijk ontvangen door Laalmo zelf. Een goed Engels sprekende dame van een jaar of 60. Dochterlief en kleinzoon zijn ook thuis. We zitten snel aan de thee en voelen ons zeer welkom.
Ali neemt ons mee naar het centrum van Khorugh. We bezoeken de bazar om voor Marco een regenbroek te vinden. Ondanks de uitermate aanhoudende inspanning van Ali loopt dat op niets uit. Ook spanbanden worden niet gevonden. Helaas.
We bezoeken het groene stadspark en drinken er thee. Ali besteld een heerlijk lokaal gerecht van frisse salade en een soort filodeeg overgoten met een dunne yoghurt. Heerlijk. Als Marco slinks al heeft afgerekend is Ali niet blij. Dat was zijn geschenk aan ons. We worden steeds weer verrast door de vrijgevigheid van de mensen hier. Ze geven graag. Wij voelen ons soms wat bezwaard…..
De volgende dag regelt Ali ook nog even het verlengen van onze temporary vehicle import. We blijven nl. langer dan 15 dagen in Tadjikistan en onze huidige toestemming verloopt. Ook daar zitten weer mensen uit zijn netwerk en achterop de motor bij Erik wijst hij ons naar de grenspost waar de douane huist. Binnen een kwartier staan we weer buiten en is de zaak geklaard. Als je dat allemaal zelf moet uitzoeken kost dat weer zeeën van tijd. Met Ali erbij is alles zo gepiept.
‘s Avonds ontvangen we de banden. We plaatsen direct een nieuwe binnenband in Roels motor zodat we allemaal met vers rubber van start kunnen.
Laalmo serveert een heerlijk diner waar we de dag mee afsluiten.