We hebben weer een mooi plan. Mooier dan het weer in ieder geval. Op naar Beatov. Niet dat die plaats nu bovenaan in de reisgidsen staat maar daarvandaan zijn weer een aantal routes op te gaan.
We doen nog even wat boodschapjes en zijn dan op pad. Niet ver van ons startpunt gaat het regenpak alweer aan. Een licht stijgende slingerweg brengt ons richting een aantrekkelijke pas. Althans dat moeten we aannemen, het zicht is minimaal.
Maar, en ook dat is Kyrgystan, plots klaart het weer op. We zijn boven de laaghangende bewolking uit. Het is inderdaad een prachtige weg met enorme uitzichten, tientallen kilometers ver. Des te hoger we stijgen, des te slechter wordt de weg. Althans het wegdek. Een glibberige laag rode klei die de banden snel doet vollopen. Net over het hoogste punt staan vrachtwagens in tegenovergestelde richting. Ook die hebben het moeilijk op dit traject. Chauffeurs rijden hier over het algemeen met 2 trucks bij elkaar om in geval van pech of dergelijke te kunnen assisteren. Ze zijn druk aan t manoeuvreren en hebben kettingen om de wielen. We kunnen er maar net langs schuifelen.
Als we een half uur later een beetje afgedaald zijn komen we langs een plaats waar ze een yurt aan het opbouwen zijn. Wild gebarend maken de mannen duidelijk dat we even moeten komen kijken. Motoren aan de kant en even een praatje. Deze maand vertrekken veel veeboeren uit de dorpen om met hun kuddes in het veld te verblijven. De warme zomermaanden staan de soms enorme kuddes paarden, runderen, schapen zich tegoed te doen aan het weelderige groen. Overal zie je dus vrachtwagens vol huisraad en yurts op de wegen die het land in trekken.
Dit moment wordt door de yurtbouwers maar weer eens aangegrepen om er ook een gezellige tijd van te maken. Hoewel het nog ochtend is, is ook duidelijk dat niet iedereen nuchter is. De oudste moet even overeind geholpen worden om ons te kunnen begroeten. In vlot Russisch verteld hij zijn verhaal, niet gehinderd door het feit dat wij dat niet blijken te verstaan. De stemming is uitermate vriendelijk, we moeten vooral veel op de foto, zure melk drinken en brood eten. Het eten en op de foto gaan gaat ons goed af, de beker melk geven we maar wat graag aan elkaar door, zonder te drinken.
We laten een landkaart zien en wijzen aan welke route we gaan rijden.
We krijgen een mooi beeld hoe een traditionele yurt wordt opgebouwd wat weer een mooie opsteker is. Na een half uurtje worden weer alle handen geschud en nemen we afscheid. We moeten tenslotte wel weer verder.
Marco voelt zich niet erg fit. Als we de lunch hebben genoten besluiten we er een korte dag van te maken. 25 km verder schijnt een mooi kampeerplekje te zij. Dus daar sturen we op aan. Inderdaad, een kabbelend beekje, voldoende schaduw en een vlak graslandje. Snel staan de tentjes en Marco duikt direct op zijn matje en is van de wereld. Erik en Roel doen nog wat onderhoud aan Roels motor. De uitlaat is wat losgerammeld op de wasborden en een schakelaar heeft het begeven. Gelukkig biedt de reserveonderdelenvoorraad uitkomst en is de zaak snel weer in werkende conditie. Met de voeten in de beek kunnen ze dan genieten van het magnifieke uitzicht.
Als de zon achter de bergen verdwijnt koelt het snel af. We eten waarna Marco al weer snel zijn bedje opzoekt. De aanwezigheid van muggen in grote getale, maakt lang buiten zitten ook niet echt aangenamer.
Baetov hebben we niet gehaald, dat staat voor morgen op het programma. Met die gedachte duiken we de slaapzak in. Met de zacht kabbelende beek tesamen met een virtuoos en snoeihard fluitend maar onogelijk uitziend zangvogeltje op de achtergrond dromen we weg.