Al voor de zon op is, is het direct warm. We kunnen ons niet meer voorstellen dat we in de regenbuien van Turkije verlangden naar warm weer. Ook de lokale bevolking vindt het warm. Wij moeten nog even wennen.
De voorband van Roel behoeft nog aandacht. Gisteravond is die wel geplakt maar de buitenland zit nog niet goed in de velg. De lokale bandenman is er een klein uurtje mee zoet maar dan zit het ook naar behoren.
Roel en Marco gaan dan een bezoek brengen aan deze stad, Erik blijft nog een beetje uitrusten, hij voelt zich niet top.
Bughara herbergt veel cultuurgoed. Vanuit onze guesthouse is het lopend te doen. Erg warm lopen we van schaduwplek naar schaduwplek. Eerst stuiten we op een bekend mausoleum, we staan al binnen aldoor iemand aangeeft dat we moeten betalen. Als goed Nederlander rennen we weer naar buiten, gezien.
Ons doel is The Ark, het historische paleis van de Emir.
Alvorens daar te geraken bezoeken we eerst een in restauratie staande Madrassa. Er moet nog een hoop gebeuren voordat de schade van verval en niet te vergeten de schade die door het vml sovjetregime is aangebracht is hersteld. We gaan over het dak.
Dan is het nog een klein kwartier naar de Ark. Eerst koffie. Niet te drinken, echt een theeland. Dan maar cola.
We stuiten eerst nog op de Grand Mosk, met haar enorme voorportaal op houten palen is zij indrukwekkend. We mogen de moskee niet in, de dienst staat op punt te beginnen…..
We steken de straat over.
The Ark geeft een mooi beeld van de heerschappij van de Emir. Een aparte expositie toont de calligrafische hoogstandjes.
Verder zijn er in kleine ruimtes tentoonstellingen over het leven in het tijdperk van de Emirs. Veel pracht en praal.
We stuiten op een foto van de laatste Emir, in 1920 is die foto aangeboden door de Nederlandse ambassade in Tashkent. Moet vlak voor het ontmantelen van het lokale gezag door het stalinregiem zijn geweest……
Terug naar de guesthouse. We eten snel wat en gaan dan even een uurtje plat, te heet om iets te doen.‘s Avonds bloggen we wat in de lobby met lauw bier.
Het is een feestdag en de waardin loopt af en aan met haar kleinkinderen. De baas is nergens te bekennen, vrouwen runnen hier de boel.