Vannacht was weer zo’n nacht met een onvoorstelbare sterrenhemel. Nergens een wolkje, geen maan en in de verste verten geen lichtje. Het is elke keer weer jammer om in slaap te vallen. De temperatuur vannacht was ook dusdanig, dat een t-shirt de niet nodig was. Zodra het een beetje licht wordt, melden zich de eerste schapen en geiten. Het grootste deel van de kudde verdwijnt snel achter de heuvels; een klein deel graast naast onze tenten. Zo ontzettend leuk.
Het is rond zes uur als we opstaan. Koffie, broodje en de spullen weer op de motor. We nemen afscheid van het stuwmeer en vertrekken richting Samarkant. Al meteen vereist de weg alle aandacht. Toch houden we nog energie over om te kijken naar de bergen die naast de weg liggen. In het ochtendlicht zien die er mooi uit.
De weg is bij tijd en wijlen goed berijdbaar. Meestal is de naam ‘weg’ een naam die hetgeen waarover wij rijden niet waard is. Enorm diepe kuilen, lotgenoten die links en rechts van de weg en in de berm zoeken naar min of meer vaste grond onder de wielen. En stof … Stof, stof stof. Voor ons niet fijn en soms ook best wel lastig omdat we geen 5 meter voor ons de ondergrond kunnen zien en beoordelen.
Maar deze wegen voeren ook dwars door dorpen, die dus elke dag in het stof baden. En ook diens bewoners, van oud tot jong. Elke dag dat het niet regent: stof. En als het wel regent, zal het een grote modderpoel zijn waar het verkeer zich doorheen worstelt.
Uiteindelijk bereiken we Samarkand; een parel op de zijderoute. En een normaal wegdek.
Het door ons beoogde B&B heeft wel plek, maar we zijn niet helemaal tevreden. Prijs/kwaliteit is niet optimaal. Erik ziet een bord van een ander B&B en Marco loopt er even heen. D’r is plek en de prijs/kwaliteit is OK. Een hotel met een prachtige, romantische binnenplaats.
De eigenaar is een zeer vriendelijke man die ook nog een beetje engels spreekt; all we can wish for.
We checken in, de motoren mogen op de binnenplaats staan. Veilig en lekker alles bij de hand. We zijn al vroeg [rond 14u] in het hotel en dat geeft ruimte tot wat personal time. Douchen, de was doen en wat sleutelen. Marco checkt het luchtfilter en is verbaasd over de hoeveelheid zooi die zich daar weet op te slaan. En dat desondanks het motortje gewoon lekker doortokkelt.
Samarkand heeft bijzonder veel historische gebouwen die niet door de Russen kapot zijn gemaakt. ‘s Avonds komen we echter niet verder dan een bezoekje aan een nabij gelegen paleis en moskee. Dat klinkt misschien wat neerbuigend, maar zo bedoelen we dat niet.
Op 5 minuten wandelen bevindt zich echt een paleis uit duizend en een nacht
Op een plek waar de Oezbeken heerlijk flaneren en paraderen. En dat bij een temperatuur van rond de 20 graden. Werkelijk weer verrukkelijk. We duiken een restaurant in en eten een hapje. Het eten is niet bijzonder. Weer veel vlees, wat niet echt lekker is klaargemaakt. Wat rauwe tomaten en komkommer op een schaaltje. Dat kan beter en wordt dus een opdracht voor de volgende dag.