Gaande de reis hebben we heel wat ervaringen opgedaan. Één ervan is dat we wéér een overschot aan spullen bij ons hebben. Beetje extra kleding, een paar schoenen, dat handige rugtasje. Uiteindelijk kunnen we 9 kg aan overtollige bagage verzamelen.
DHL kan dat voor ons naar Nederland brengen dus gaan we naar een DHL Expresspunt op zoek. Één van de hotelmedewerkers weet ons haarfijn uit te leggen waar dat is dus we gaan eens even uitzoeken wat dat gaat kosten.
Het DHL punt in Samarkand biedt een enigszins troosteloze aanblik. Een klein groezelig kantoor, een wereldkaart. 2 mannen die geen Engels spreken zitten op de stoep de wereldvrede te bespreken, ze horen bij het kantoor. Met handen en voeten leggen we uit wat we willen. Met gebruik van de kaart en een beduimeld boekwerkje komen we te weten dat de prijs zo’n 180 USD gaat bedragen. Oef. Dat valt tegen. Per schip dan? Vragen we nog. Nee, vanuit Samarkand kan alleen per vliegtuig worden verzonden. We danken de heren en gaan ons beraden.
Op de terugweg gaan we de bazar nog even bezoeken. In de enorme overdekte hallen wordt van alles aangeboden. Van appels tot zonnehoeden. We maken een rondje, nemen wat foto’s en vergapen ons aan de gezellige drukte. Op het centrale punt in de markt is een theehuis waar we in schaduw van de overkapping een kop thee en wat water bestellen.
Dan wandelen we naar de naastgelegen moskee. Van buiten een plaatje. Omdat we alleen de binnenplaats mogen bezoeken zien we ervan af, we wilden graag de gebedsruimte zelf bezoeken.
Wegens de hitte nemen we het elektrische trammetje naar de Registon ( het highlight van Samarkand). Daar nemen we een witte taxi naar het postkantoor. Eens even vragen wat het verzenden van een pakket daar kost. De airconditioned taxi rijdt ons er vlot heen, we zijn toch blij dat we niet zijn gaan lopen, gezien de afstand en de temperatuur. We laten de taxi even op ons wachten. De aardige Engels sprekende mevrouw rekent ons snel voor wat de kosten zijn. Dat scheelt zomaar de helft. Tot 1600 u is ze aanwezig dus we gaan er snel werk van maken.
Terug met de taxi naar ons verblijf. De hele rit kost ongeveer 7 euro.
Erik en Marco gaan de postdoos verzorgen en Roel heeft nog het één en ander aan zijn motor te doen.
Als Marco en Erik nu een gele taxi naar het postkantoor nemen blijkt de ritprijs aanzienlijk minder duur. De gele taxi’s zijn meer het openbaar vervoer voor de locale bevolking, de witte voor de toeristen…..
In het postkantoor is de mevrouw zeer behulpzaam. Er wordt een doos geleverd, zit bij de prijs in. Als bijna alle overtollige spullen zorgvuldig aangestampt en ingepakt zijn blijven nog twee paar schoenen over, die kunnen niet helaas mee.
De doos wordt dichtgeplakt en vervolgens meegenomen. Buiten het zicht wordt het geluid van een naaimachine hoorbaar. Een paar minuten later is er voor de doos een katoenen zak genaaid. De zak wordt dan zorgvuldig dichtgenaaid met grove steken waarna alle naden nog eens van een lakzegel worden voorzien! Prachtig!
Afrekenen en klaar.
De middag wordt verder gebruikt om op de binnenplaats wat te rommelen aan de motoren, de was te doen en het reisverslag bij te werken. Gezien de storing aan de WiFi voorziening lukt het weer niet om het blog op internet bij te werken……. Marco doneert zijn schoenen aan één van de hotelmedewerkers.
Tegen zonsondergang gaan we nog een keer naar de Registon. De verlichte gebouwen zijn tegen de nog natiestaat verlichte hemel op haar mooist. We fotograferen erop los en gaan daarna naar een nabijgelegen restaurant.
Vanaf het terras op de eerste verdieping heb je langs de balustrade een prachtig zicht op de verlichte bouwwerken, het lijkt ons mooi om daar te gaan eten. Die eerste verdieping zat helaas al vol. Er waren er meer die dezelfde gedachten hadden. Beneden is nog wel een plekje. Zonder uitzicht maar helaas. We bestellen 3 bier. Aan de chaotische chef en zijn dito personeel te zien verloopt de afhandeling van bestellingen niet echt op rolletjes. We zien al wat boze klanten.
Als er eindelijk iemand aan onze tafel met de menukaart verschijnt blijkt dat er maar een zeer beperkt aantal gerechten beschikbaar is. We kijken elkaar aan, het bier is nog niet eens geserveerd na 20 minuten wachttijd dus het lijkt ons duidelijk: nu wegwezen!
We slenteren wat op zoek naar iets dan niet alléén maar shaslik en mixed grill verkoopt. We stuiten op een theehuis dat op een rustige binnenplaats een sfeervolle aanblik biedt. De kaart is niet al te groot, we worden uitermate goed voorgelicht over de verschillende gerechten en in de tussentijd wordt koud bier geserveerd, top. We hebben wat lokale smaakvolle gerechten die we samen delen. Onder de kersenbomen en de gedempte verlichting genieten we van de heerlijke zomeravond.
